Internaat met huiselijke materialen en blauwe accenten

De nieuwbouw van het Sint-Lodewijkscollege in Brugge koppelt functionaliteit en een toekomstgerichte flexibiliteit aan een hoogwaardige afwerking en warme materialen. De jongeren voelen zich er thuis en komen niets tekort.

Dit project combineert een lange lijst aan energie-zuinige technieken en verschillende materialen, zowel binnen als buiten. Denk maar aan de hout-soort, diverse plafondtegels en verschillende types bakstenen. Door de goede samenwerking in bouw-teamformule slaagden Architecten Groep III, hoofdaannemer Alheembouw en de bouwheer er, ondanks die complexiteit, in om elke fase van het bouwproces vlot af te ronden. In veertien maanden tijd trokken ze een gebouw met vijf verdiepingen op, met een stalen luifel en een binnentuin als externe en interne eyecatcher. Het gebouw werd vervolledigd door een nieuwe, groenere speelplaats met een heldere zonering tussen ontspanning, sport en spel.

Het gelijkvloers omvat een grote polyvalente ruimte, op te delen in een refter en studiezaal. Daarnaast bevinden zich vier klassen. Dit ter vervanging van de functies in het oorspronkelijke gebouw. Boven op dit bouwvolume zijn vier verdiepingen geplaatst. Deze zijn smaller en vormen zo één lijn met het aanpalende schoolgebouw. Ook de lichtere baksteentint scheidt dit gedeelte visueel af van de onderbouw. Verdeeld over vier niveaus zijn er zeventig kamers voor leerlingen ingericht. De meeste zijn eenpersoonskamers, maar er zijn ook negen kamers voor twee personen – bijvoorbeeld broer en zus of twee beste vrienden – en twee kamers voor andersvaliden voorzien.

Ir.-architect Dimitri Duysburgh van Architecten Groep III licht het ontwerp verder toe: “Op elke verdieping situeren de kamers zich langs de gevels met een vergezicht. Op de eerste verdieping zijn er kamers langs twee gevels, omdat daar ook nog een onthaal- en een grote ontspanningsruimte is ingericht. Op de hogere verdiepingen langs drie gevels. De gevel die uitkijkt op het schoolgebouw herbergt de functionele ruimtes, zoals het toilet, de traphal en de berging. Er is continue circulatie mogelijk, met centraal een vide die zicht heeft op de patio. Via die vide staan de gangen ook visueel in contact met elkaar, zelfs over de verdiepingen heen. Een binnenvide versterkt de ruimtelijkheid en interactie doorheen het gebouw.”    

Zeventig internaatkamers bouwen betekent ook zeventig badkamers realiseren. Een aanzienlijke klus die met een traditionele aanpak ook heel wat bouwtijd op de werf impliceert. Daarom stelde Alheembouw voor om met prefab badkamers te werken. “De badkamers werden vooraf in het atelier gemaakt en volledig afgewerkt, volgens de gewenste afwerkingsgraad en de noden van de gebruikers”, legt projectleider Simon Devos uit. “De kwaliteit en mogelijkheden zijn niet te onderscheiden van een badkamer die helemaal ter plaatse wordt uitgevoerd. Door zo te werken, slaagden we erin de bouwtijd drastisch terug te schroeven. Tijdens de ruwbouwfase werden deze prefab badkamers, gemaakt door onze partner Portisa, in het gebouw geïnstalleerd. Enkel de aansluitingen voor elektriciteit en water en de bevestiging van de constructie moesten nog gebeuren. Plug-and-play, zeg maar.” 

Voor de badkamers in grote serie in productie gingen, was er meermaals overleg met de architect en de opdrachtgever. Het prototype werd bijgestuurd waar nodig, totdat het resultaat overeenkwam met wat zij voor ogen hadden. Architecten Groep III werkte nog niet eerder met deze prefabconstructies, maar kijkt terug op een geslaagd bouwproces.    

Van bij de start was het de ambitie om een energieneutraal gebouw te realiseren. Dat werd uitgerust met een geothermische warmtepomp, zonne-collectoren en PV-panelen. Geautomatiseerde screens op de verdiepingen en de lamellen in de staalconstructie rond het gelijkvloers vormen een efficiënte zonwering. Met een regenwaterput van 40.000 liter doet het gebouw het ook op het vlak van waterhuishouding een stuk beter dan de verplichte 10.000 liter. “Duurzaamheid is uiteraard meer dan energiezuinige technieken”, benadrukt Dimitri Duysburgh. “Het zit hem ook in circulariteit. Om dragende kolommen te vermijden, werkten de bouwpartners met betonnen schijven aan de kopse kanten en rond de patio. De gyprocwanden die de ruimtes verder opdelen, bieden heel wat vrijheid voor toekomstige andere functies. De ritmische raampartijen in het bovenste bouwvolume laten bijvoorbeeld perfect toe om in de toekomst klassen in te richten, met minimale verbouwingen en met maximaal hergebruik van de materialen.”

Het internaat is niet exclusief verbonden aan het Sint-Lodewijkscollege. Ook Club Bruggespelers die in andere Brugse scholen les volgen, verblijven er. Toch was het belangrijk om de identiteit van de school in het gebouw te verwerken. Dat deden de architecten door te spelen met de typische blauwtint van het wapenschild. Deze kleur toont zich doorheen het volledige bouwproject, in allerlei accenten. Van de bekleding van de centrale trap en de tapijten tot de kitchenette op elke verdieping.

Als kers op de taart keert het wapenschild terug op de gevel, zij het in een geheel eigen interpretatie. Staalkunstenaar Massam koos twee elementen uit het schild en werkte ze uit in volledige creatieve vrijheid. DM Construct stond in voor de productie en de plaatsing van het wapenschild. Als toemaatje op de dynamische architectuur met bakstenen, goudkleurig metaal en glaspartijen in de hoofdrol.    

TECHNISCHE FICHE

Bouwheer Sint-Lodewijkscollege – VZW Bisschoppelijke Onderwijsinrichtingen (Waregem)
Architect Architecten Groep III (Brugge)
Hoofdaannemer(s) Alheembouw (Staden)